روز پدر

به مناسبت روز پدر می خواستم تبریک بگویم اما می گویم:

دریغ و افسوس که روز پدر فرا رسید! این دریغ از آن رو است که نخستین روز پدری است که بدون پدر می آید .

 سال گذشته در چنین روزهائی به سوی خانه پدری می شتافتم تا به گرامیداشت مقام والای پدر بر دستان پدر بوسه زنم. اما اینک باید به سراغ آرامگاهش بروم و یادش را زنده کنم!

می خواستم چون رسم هر ساله برای تکریم جایگاه رفیع پدران ، مطلبی بنویسم و از مقام و منزلت این نماینده یزدان در زمین سخن بگویم

اما نوشتن این گونه مطلب در حالی که در فراق پدر می سوزم ، جز حسرت و اندوه برای یتیمی چون من حاصلی نخواهد داشت.

فقط به این نکته اکتفا می کنم که  :

به  آنها که این کوته نوشته را می خوانند و هنوز از نعمت داشتن پدر برخوردارند ، توصیه کنم

قدر پدران خویش را بدانید که زمانی خواهد رسید که نبودش را با تمام وجود حس خواهید کرد و احساس تنهایئ چنان روانتان را می فشارد 

 

که  آرزومند لحظه ای  می شوید که با او بوده اید و ارزشش را درک نکردید. اما زمان برگشت ناپذیر است و دیگر او را بازپس نخواهد داد.