چند لطیفه از دل تاریخ

در کتاب لطائف آمده است:

1-  روزی رندی از خانه خندان برون شد، یاران بدو رسیدند و سبب پرسیدند. گفت:

 - حال که از خانه به در می امدم، دخترک چهارساله ام راه بر من گرفت. بدو گفتم: عزیز بابا، چه خواهی؟ گفت: گوشواره ای . گفتم ندارم.

پس با برافروختگی رو به مادر خود کرد و گفت:

- آدم قحطی بود که زن این گدا شدی؟

2- شخصی به ابوالعینای عرب گفت: زنی دارم به غایت سلطیه، بدخو و زشت سیما. دو سال است که در بستر بیماری است و عمر می کند!

ابوالعیناء گفت:

- دوست داری که خبر مرگش برایت آورند؟

مرد پاسخ داد : 

- خیر

ابوالعیناء ابروان در هم انداخت و پرسید:

- آخر چرا؟

مرد گفت:

 - به جهت آن که می ترسم از شدت فرح و شعف ، من هم بمیرم!

3- امیری گردن فراز و جاهل دماغی بزرگ و ریشی کوسه داشت. روزی به حکیمی برخورد و از او پرسید:

- نمی دانم که چرا ریش من کوسه و کم مو است؟

مرد حکیم نگایه به امیر انداخت و پاسخ داد:

- به جهت آن که ریش حضرتتان در زیر سایه دماغی به این فراخی که مانع تابش آفتاب است، چگونه تواند که رشد کند؟

امیر مغرور سر فرود آود و خجل شد و بگذشت.