شاه منفور

گاهی که تاریخ صفویه را می خوانم و به اسم آخرین شاه این دودمان می رسم، یاد نفرتی می افتم که به این شاه مادر مرده ابراز شده است و همه خواسته اند تا گناه از بین رفتن حکومت دویست ساله نوادگان شیخ صفی  

     (و حتی به عبارتی پایان دولت شیعی سادات موسوی! که برخی گمان می کردند به دولت امام دوازدهم متصل شود)

را به گردن ایشان یعنی شاه سلطان حسین بیاندازند. البته ، گرچه او بی تقصییر نبوده است ، اما محرکان این نفرت پراکنی ، همان کسانی بودند که با تشدید بحران سیاسی در ایران، در دوره انتهایئ حکومت صفوی، رویاهای دینی خود را بر باد می دیدند و لذا با نگارش رسالات و کتابچه هائی همه مسئولیت این بحران و زوال دولت شیعه را به گردن شاه نهم صفوی انداختند. و برایش چنین سرودند که 

آن زدانش تهی ، ز غفلت پُر                       شاه سلطان حسین یاخشی دُر

اما شما را به خدا ، یک نگاه به تصویر او بیاندازید.  

انسان حیفش می آید او را لعن کند و بار همه خطاهای نیاکانش و معاصرانش را بر دوش نحیف او بیاندازد!!