حکیم معره

روز 27 ربیع الاول سال 362 قمری در نزدیکی شهر حلب در شامات کودکی چشم به دنیا گشود که سه سال بعد برای همیشه چشم بر جهان بست و تا آخر عمر نابینا ماند . این کودک تحت حمایت پدر دانشورش علم و حکمت آموخت و به خاطر حافظه نیرومندش توانست گنجینه ائی از علوم و دانشهای روز را در سینه حفظ نماید . جوان جویا و پویا تا توانست از مجالست و مدرس استادان و کتابخانه ها و انجمنهای علمی و فرهنگی در پهنه جهان اسلام بهره برد و دانشمند و فیلسوفی نامدار گشت.  سرانجام حکیم شهیر ابوالعلاء معری که در تمام عمر مجرد زیست و از خوردن گوشت حیوانات پرهیز می نمود.، در 84 سالگی درگذتش و بر روی سنگ مزارش این عبارت او نقر گردید که : 

این جنایت پدرم بود نسبت به من        ولی من بر احدی ظلم نکردم. ا

ابوالعلاء دارای تالیفات متعددی است همچون : لزوم مالایلزم- سجع الفقیه- افصول الغایات- اسعاف الصدیق- سقط الزند- امالی- مثقال النظم و دهها کتاب و رساله دیگر. رسالة الغفران: نام کتابی است از ابوالعلا معری که گویا او این کتاب را در پاسخ به نامه‌ی دوست خود ابوالحسن علی ابن منصور معروف به ابن قارح نوشته است. ابن قارح از ادیبان به نام حلب بوده و بر بعضی ادیبان و شاعران خرده می‌گرفته و معتقد بوده است که شاعران به سبب بعضی گفتار یا اعمالشان مانند مهمل شمردن فرایض دینی یا شرب خمر یا غزل سرایی به دوزخ می‌روند. رساله الغفران شرح سفری خیالی از زبان ابن قارح به جهان برزخ و دیدار وی از آنجا است. ابوالعلا با نوشتن این رساله سعی در نشان دادن وسعت و رحمت خدا داشته است. ابوالعلا در این رساله بر عقاید بعضی از دانشمندان و ادیبان و فقیهان در مورد شعر و ادب و روایات مذهبی خرده می‌گیرد و خرده گیری‌های او بر خلاف آنچه در لزومیات است، با تحکمی عریان و واضح و زبانی تلخ و مقداری هزل آمیخته است.